شیره انگور راهی برای حفظ طعم این میوه ها برای مدت طولانی تری است.
به راحتی درست می شود، طعم و عطر بسیار خوبی دارد، برخلاف شراب، برای سرو کودکان و بزرگسالان مناسب است.
چگونه بر سلامت ما تأثیر می گذارد؟ این را از مقاله یاد خواهید گرفت.
شیره انگور چیست و چگونه آن را تهیه کنیم؟
شیره انگور مانیزان اغلب از درخت انگور (Vitis vinifera) تولید می شود. می توان آن را از انگورهای روشن یا تیره تهیه کرد.
در فروشگاه ها می توانیم آب میوه های ساخته شده از کنسانتره و همچنین فشرده شده (NFC – نه از کنسانتره) را پیدا کنیم.
تولید آبمیوه فشرده مشابه کاری است که می توانیم در خانه انجام دهیم. شیره انگور را گرفته و سپس پاستوریزه می کنند.
این شامل یک گرمایش کوتاه (حدود 80 درجه سانتیگراد) و سپس خنک شدن سریع است.
این فرآیند برای از بین بردن میکروب ها و آنزیم هایی طراحی شده است که در آب میوه باقی می مانند و منجر به فساد می شوند.
انگورها را کاملا بشویید و از خوشه جدا کنید. سپس به یک قابلمه بزرگ منتقل می کنیم که در آن آب میوه را می جوشانیم.
آب بریزید تا میوه به ته و دیواره ها نچسبد. کمی بپزید تا نرم شوند. وقتی شروع به ترک خوردن کردند و آب آن بیرون می‌آیند، آن را در بطری‌های شیشه‌ای آب‌شده بریزید و آنچه را که باقی می‌ماند – پوست و دانه‌ها – روی الک ریز صاف کنید و دور بریزید.
سپس در فر گرم شده با دمای 120 درجه سانتی گراد به مدت 8 دقیقه پاستوریزه کنید.
می توانیم از آبمیوه گیری هم استفاده کنیم. انگورهای جدا شده از ساقه ها را به آبمیوه گیری منتقل می کنند و در آنجا حدود یک ساعت بخارپز می شوند.
آب میوه را در قابلمه بریزید و حدود 20 دقیقه بپزید. داخل شیشه بریزید و در معرض پاستوریزه شدن قرار دهید.
برای تولید کنسانتره، شیره در معرض دمای بالا قرار می گیرد که باعث تبخیر آب اضافی از آن می شود.
محصول به دست آمده به انبارها فرستاده می شود و در آنجا منتظر سفارش یک عمده فروش است.
هنگامی که تقاضا ایجاد می شود، کنسانتره رقیق می شود. در کارخانه تولید، آب به همان مقداری که قبلاً حذف شده بود، به آن اضافه می شود.
افزودن شیرین کننده ها، نگهدارنده ها، رنگ ها و طعم دهنده ها غیر از مواردی که در فرآیند غلیظ شدن به دست می آیند ممنوع است.
بنابراین، این آب میوه ها یک محصول کاملا طبیعی هستند.
