برای شروع، می خواهم به شما یادآوری کنم که در ابتدا در همه ادیان، شال نخی زنانه به عنوان نوعی محافظت در برابر انرژی منفی، چشم بد و توجه بیش از حد مردانه عمل می کرد.
حتی در روسیه باستان، زنان مسیحی معتقد بودند که مو انرژی ذخیره می‌کند و اجازه رها کردن آن را نداشتند، این تأثیر مضری بر وضعیت روح داشت.
هنگام ازدواج، زنان موهای خود را کاملاً می پوشاندند، در حالی که دختران می توانستند از زیر شال یا شال یک قیطان را ببینند.
با نگاه کردن به شال، می توانید وضعیت معشوق خود را مشخص کنید، زیرا به وضوح ثروت، دارایی و وضعیت تأهل خانواده را نشان می دهد.
پس از ازدواج، یک زن نمی تواند بدون شال که از سه قسمت تشکیل شده بود در انظار عمومی ظاهر شود.
در یهودیت ارتدکس یک اصطلاح جمعی “tzniyut” وجود دارد که شامل قوانین حیا است.
طبق یکی از این قوانین، زنان و دختران باید لباسی بپوشند که قسمت قابل توجهی از بدن را بپوشاند.
زنان متاهل موظفند موهای خود را با دستمال، کلاه گیس یا سایر پوشش های سر بپوشانند.
چنین شال معمولاً در پشت بسته می شود، در حالی که گردن باز می ماند.
اما جوامع و محلات مختلف سنت های تغییر ناپذیر خود را دارند که اغلب با یکدیگر متفاوت هستند.
تصور یک زن هندی بدون ساری دشوار است. در وداهای هندو، پارچه نشان دهنده خلقت جهان است.
کلمه “ساری” از کلمه پراکریت “sattika” گرفته شده است که از آن مخفف “sati” – یک نوار پارچه است.
زنان هندی از سارینا فقط به عنوان لباس استفاده می کنند، اما در عین حال می تواند سرپوش هم باشد.
انتهای ساری روی سر انداخته می شود و بخشی از موها را پنهان می کند.همچنین چیزی به نام “دوپاتا” وجود دارد – یک شال بلند، یک وسیله کمد لباس بسیار رایج در هند، که در همه جای پاکستان و بنگلادش یافت می شود.
شال جزء ضروری هر زن مسلمان است، دختران و زنان را به راه رفتن در لباس های متواضعانه دعوت می کنند که نشان دهنده معنویت و حیا است یکی از ویژگی های مهم حجاب است (ترجمه شده از عربی به معنای شال، پوشش) است که پوشیدن آن دارای یک سری قوانین است که مطابق با آن است.
شرع مثلاً حجاب باید مو، سر و سایر قسمت‌های بدن را که می‌تواند نظر دیگران را جلب کند، بپوشاند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.