اولین فرش‌ها فرش اردکان بودند که از پشم گوسفند یا موی بز ساخته می‌شدند و در سال‌های 2000 یا 3000 قبل از میلاد ساخته شدند. این فرش‌های باستانی برای راحت‌تر کردن نشستن روی زمین ایجاد شده‌اند و شروع صنعت فرش جهانی بودند.
در حالی که اروپایی‌ها ممکن است هنگام مهاجرت فرش‌ها را به آمریکا آورده باشند، صنعت فرش تا سال 1791 در آمریکا شروع نشد، زمانی که اولین کارخانه فرش بافته شده در فیلادلفیا تأسیس شد. این به زودی توسط بسیاری از کارخانه های فرش در سراسر نیوانگلند در اوایل 1800 دنبال شد.
در سال 1839، صنعت فرش با اختراع دستگاه بافندگی قوی برای بافت فرش، که توسط اراستوس بیگلو ایجاد شد، برای همیشه تغییر کرد.
بافندگی برقی بیگلو تولید فرش را در اولین سال پس از ایجاد آن دوبرابر کرد و همچنان به یکی از برندهای برتر فرش آمریکا تبدیل شده است و در صدر آخرین فناوری و اختراعات فرش باقی مانده است
در حدود اوایل قرن، یک زن جوان در دالتون، جورجیا، کاترین ایوانز وایتنر، زمانی که سعی کرد روتختی را که برای هدیه عروسی دیده بود بازسازی کند، چیزی را خلق کرد که امروزه فرش پرزدار نامیده می شود.
فرآیند تافت‌کشی به بسیاری از خانواده‌ها کمک کرد تا از افسردگی جان سالم به در ببرند، و زمانی که از رختخواب به فرش تبدیل شد، به دالتون، جورجیا، لقب «پایتخت فرش جهان» را داد، نامی که امروزه هنوز پابرجاست.
در حدود دهه 1950، صنعت فرش یک بار دیگر شروع به تغییر کرد. مدت‌ها پس از انقلاب صنعتی که جای خود را به ماشین‌های بافندگی و سایر تکنیک‌های مکانیزه تولید فرش داد، تنها الیافی که برای فرش‌های پرزدار استفاده می‌شد، پنبه ساده بود.
درست در اواسط قرن، الیاف دیگری توسط شرکت های نساجی در دالتون و مناطق اطراف آن معرفی شدند. انواع فرش ها نه تنها شامل پشم بلکه الیاف دست ساز مانند پلی استر، نایلون، ابریشم مصنوعی، الفین و اکریلیک می شود.
با توسعه نخ های نایلونی رشته ای پیوسته حجیم، تولید فرش مجلل و بادوام اقتصادی تر شد و در نتیجه آن را برای توده ها مقرون به صرفه تر کرد.
در سال 1963، صنعت فرش مرز میلیارد دلاری را شکست و امروزه صنعت در سراسر جهان بیش از 9 میلیارد دلار است. از این بازار، دالتون، جورجیا و مناطق اطراف آن هنوز بیش از 70 درصد از کل تولید فرش در سراسر جهان را تولید می کنند.
