تحقیقات اخیر توسط لوئیس و همکاران ممکن است بینشی در مورد این پدیده غیرقابل توضیح ارائه دهد.
لوئیس و همکاران یک مشکل انطباقی را که به طور منحصر به فرد توسط کفش پاشنه بلند با آن مواجه است در نظر گرفت.
(1) یک مرکز جرم در حال تغییر به جلو در طول بارداری و (2) یک سازگاری مورفولوژیکی که برای حل این مشکل تطبیقی تکامل یافته است. گوه زدن در زنان سوم به آخرین مهره کمری (Whitcome et al., 2007).
این محققان استدلال کردند که زنان اجدادی که دارای درجه متوسطی از گوه زدن مهره‌ها هستند، مزایای تناسب اندام مهمی را تجربه کرده‌اند، مانند اینکه می‌توانند حاملگی‌های چندقلویی را بدون آسیب دیدگی ستون فقرات حفظ کنند و می‌توانند برای مدت طولانی‌تری علوفه بخرند.
مزایای تناسب اندام تجربه شده توسط این زنان، به نوبه خود، شرایط انتخابی را برای تکامل ترجیح همسر مرد برای چنین زنانی ایجاد می کند. از نظر اجدادی، انحنای کمر یک زن یک نشانه قابل مشاهده و قابل اعتماد برای گوه زدن مهره او بود (جورج و همکاران، 2003). بر این اساس، لوئیس و همکاران.
این فرضیه را مطرح کرد که مردان ترجیح همسر تکامل یافته را برای زاویه کمر تقریباً 45.5 درجه دارند – مقداری که نشان دهنده توانایی انتقال مرکز وزن به پشت روی باسن و به طور همزمان از مشکلات تطبیقی انحنای بیش از حد کمر (هیپرلوردوز) است.
انحنای ناکافی کمر (هیپولوردوز) در تأیید فرضیه خود، لوئیس و همکاران دریافتند که جذابیت مردان نسبت به زنان در این زاویه به اوج خود می رسد.
زاویه بهینه برای کمک به زنان اجدادی در کاهش هزینه های بیومکانیکی بار جنین دوپا و به حداقل رساندن احتمال هیپرلوردوزیس و هیپولوردوزیس.
اگر انحنای کمر یک نشانه جذابیت مهم باشد و زنان دارای مکانیسم‌های روان‌شناختی برای بهبود ظاهر فیزیکی خود باشند (به سینگ و برونستاد، 1997 مراجعه کنید)، پس ممکن است انتظار داشته باشیم که زنان تلاش کنند انحنای کمر خود را به گونه‌ای دستکاری کنند که درک جذابیت خود را افزایش دهد.
