به منظور کاهش هزینه های حمل و نقل،سنگ آهن جیرفت استخراج شده معمولاً در محل از باند جدا می شود. با این حال، این به طور کامل اتفاق نمی افتد، اما فقط در بیشتر موارد.
سنگ آهن باقیمانده سپس به تدریج با سنگ شکن های فکی یا در آسیاب های مخصوص خرد می شود سپس سنگ خرد شده با استفاده از روش های مختلف بر اساس میزان آهن آن دسته بندی می شود.
این یک نوع سنگ آهن “غلیظ” با محتوای آهن به طور مداوم بالا ایجاد می کند که سپس در مرحله آخر به گلوله های سنگ آهن تبدیل می شود.
این گلوله های کروی با قطر حدود 1 تا 2 سانتی متر حاوی حدود 70 درصد آهن هستند و ماده اولیه کوره بلند هستند.
با انتقال به کوره بلند، به اصطلاح ذوب آغاز می شود – یعنی تولید واقعی آهن. به اصطلاح بار، سنگ آهن و برخی مواد افزودنی (شن کوارتز و آهک) در سر کوره وارد می شود.
بزرگترین ذخایر در سراسر جهان در استرالیا، چین، برزیل و هند یافت می شود. این چهار کشور همچنین نزدیک به 85 درصد از کل آهن معدنی جهان را تولید می کنند.
در اروپا، مناطق معدنی در سوئد، اوکراین و روسیه نیز نقش نسبتا مهمی دارند، اما به هیچ وجه به سطح چهار کشور بزرگ نزدیک نیستند.
به دلیل فرصت‌های مناسب استخراج آهن با کیفیت نسبتاً بالا، اکثر کشورهای اروپایی امروزه استخراج خود را متوقف کرده‌اند، زیرا سنگ معدن‌های به دست آمده نمی‌توانستند در قیمت رقابت کنند.
تقاضا برای آهن خام در سال های اخیر در سراسر جهان به طور قابل توجهی افزایش یافته است – همانطور که استخراج سنگ آهن در سراسر جهان افزایش یافته است.
نابراین کارشناسان تخمین می زنند که اگر تقاضا به افزایش خود ادامه دهد، ذخایر تخمین زده شده در حدود 170 میلیارد تن در سراسر جهان احتمالاً در آینده نزدیک تا حد زیادی تمام می شود.
پیش از این در سال 2019، پس از بسته شدن چندین معدن در برزیل، کشور اصلی معدن، قیمت یک تن سنگ آهن 66 درصد افزایش یافته بود. بیشتر معادن جهان فقط به دو کشور – برزیل و استرالیا – محدود می شود.
تولید فولاد، که به زودی به حدود 2 میلیارد تن در سال خواهد رسید، تنها می تواند بر اساس بازیافت تا حد بسیار کمی باشد – مقادیر زیادی سنگ آهن هنوز برای تولید مورد نیاز است.
