لازم است این را بدانید که گان جراحی رنگی به عنوان مانعی برای انتقال مایعات و میکروبی در حین جراحی پوشیده می شوند. آنها آستین‌های بلند با کاف‌های الاستیک دارند و مانع استریل بین ناحیه جراحی و لباس‌های جراح یا بازوهای باز شده را حفظ می‌کنند.
آنها از مواد غیر قابل نفوذ یا از پارچه های محکم و مقاوم در برابر آب ساخته شده اند و نشان داده شده است که تعداد باکتری ها را در اتاق عمل کاهش می دهند. 40 اثر آلودگی از طریق این مسیر، همانطور که در ایجاد عفونت محل جراحی منعکس شده است، شناخته شده نیست.
روپوش های جراحی استریل معمولاً برای اکثر روش های پوستی ضروری نیستند ، اما ممکن است به عنوان ابزار محافظ برای لیپوساکشن در نظر گرفته شوند.یا سایر روش ها با قرار گرفتن در معرض مایعات بدن.
لازم به ذکر است که روپوش‌های جراحی قابل استفاده مجدد ، زمینه‌ای که سعی شده است برای پارچه‌های میکروفیلامنت پلی استر استفاده شود، باید به طور مکرر شسته و استریل شوند.
بنابراین، علاوه بر حفظ پارچه در حالت اولیه بدون تأثیر بر خواص فیزیکی اولیه پارچه، درجه خاصی از پایداری شستشو در عملیات آبگریز نیز باید داده شود.
شکل 6 . تأثیر شستشو بر آب گریزی پارچه های تیمار شدهنتایج تجربی نشان داده‌اند که پس از یک سری عملیات شستشو (20 بار)، ویژگی‌های سطحی پارچه‌های اصلاح‌شده با مواد شیمیایی فلوئوروکربن تنها به میزان متوسطی تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد.
که نشان‌دهنده سطوح آبگریز به‌طور قابل‌توجهی پایدار است. شستن مواد تیمار شده با پلاسمای C2F6 خصوصیت آبگریز را تا حدودی بیشتر از فلوئوروکربن کاهش می دهد که نشان دهنده حذف برخی از گروه های غیرقطبی از سطح، با کاهش زاویه تماس 7 درجه است .
اما سطوح تحت درمان با مواد شیمیایی سیلیکونی به هیچ وجه پایدار نیستند. پس از 20 شستشو، از دست دادن کامل رفتار آبگریز مشاهده می شود.
به منظور ایجاد یک سد میکروب ایمن برای بیماران و جراحان، یا منسوجات (در این مورد پارچه های بافته شده برای لباس های جراحی) باید اثر مانع بالایی داشته باشد و همچنین راحتی پوشیدن خوبی در طول کل عمل جراحی داشته باشد.
این امر با استفاده از الیاف ویژه (میکروفیلامنت پلی استر) در ترکیب با یک پرداخت خاص به دست می آید.
