همچنین بر سر این سوال که چگونه لباس خواب باید بریده شود تا بتوان بیرون از چهار دیواری خود پوشید، اختلاف نظر وجود داشت.
آیا به اندازه کافی پوست را پوشانده است؟ آیا او فرم های بدن را به شیوه ای “شایسته” ارائه کرد؟
در رونق حمام کردن و لباس‌های ساحلی، گزارش‌های مد معاصر همچنین نیاز زنان به بهره‌برداری از این پیشرفت را برای نشان دادن هر چه بیشتر جذابیت‌های فیزیکی می‌دانست – و بنابراین احساس می‌کردند که نیاز دارند هر از گاهی به آنها یادآوری کنند که ساحل بودوار نیست.
در مورد لباس خواب زنانه سایز بزرگ ساحلی، همانطور که مجله فرهنگی «Die Bühne» در سال 1928 بیان کرد، این به معنای نجابت بود، «پیژامه های «ادویه دار» ژانر مووا هستند.
در نیمه دوم دهه 1950، یک نوع مینیمالیستی از لباس خواب زنانه به مد آمد که نام آن از فیلم آمریکایی «عروسک بچه»: عروسک بچه از پرلون، حدود 1960، موزه وین گرفته شد.
سؤالات دیگر این بود آیا غریبه ها نیز مجاز به دیدن همسران با لباس خواب یا لباس خواب خانگی باشند یا اینکه این منظره باید مختص شوهرانشان باشد؟
اگر خدمتکار هنوز لباس خوابش را زیر پیش بند کارش پوشیده باشد، می تواند صبح زود برای صاحب خانه قهوه سرو کند؟ آیا دیدن زن یا شوهر با لباس خواب توسط شخص «غیر مجاز» دلیلی برای طلاق است؟
این واقعیت که چنین سؤالاتی در رسانه ها مورد بحث قرار گرفت، به ادبیات عامه راه یافت و به موضوع جلسات دادگاه تبدیل شد، به طرز چشمگیری نشان می دهد که چقدر سؤالات در مورد لباس می تواند بر روی هنجارها و قراردادهای اجتماعی تأثیر بگذارد.
به ویژه هنگامی که این سؤالات، همانطور که پس از اولین بار بود. جنگ جهانی به طور قابل توجهی تغییر کرده است، اندازه گیری شد، در مرحله تحول هستند، و یک تکه لباس، همانطور که در مورد لباس خواب رخ داد، چندین حوزه مهم از هنجارها را لمس می کند.
