ارتفاع این درختچه 150-180 سانتی متر است.
گل های آن بزرگ (قطر 8-10 سانتی متر)، تری، معطر، دارای رنگ صورتی ملایم یا روشن است.
این واریته یک بار در فصل شکوفا می شود، اما فراوان و برای مدت طولانی.
در میان انواع گل محمدی، گل محمدی در عطاری یکی از کم دمدمی مزاج ترین ها محسوب می شود.
کاملاً در برابر سرما مقاوم است، اما در زمستان به پناهگاه نیاز دارد.
انتخاب محل مناسب برای کاشت گل محمدی بسیار مهم است.
آفتاب سوزان را تحمل نمی کند، به سرعت پژمرده و پژمرده می شود، اما وضعیت در سایه از این هم بدتر است.
گل محمدی مناطق سایه دار را تحمل نمی کند، در غیاب مقدار کافی نور خورشید، تقریباً بلافاصله تحت تأثیر کپک پودری قرار می گیرد.
یا بیماری مشابه دیگری همچنین شایان ذکر است که گل محمدی داماسک عملاً در این سایه ها شکوفا نمی شود.
بادهای شدید و بادهای شدید برای گل های رز گلدار خطرناک هستند.
این گونه همسایگی درختان و درختچه های بزرگ را تحمل نمی کند.
خاک برای کاشت گل محمدی گل محمدی باید حاصلخیز باشد.
خاک چرنوزم یا لومی با ساختار سست به بهترین وجه مناسب است.
گل محمدی باید در بهار کاشته شود، نکته اصلی این است که منتظر لحظه ای باشید که خاک تا 15 درجه گرم شود. طبق برخی منابع، گل محمدی را می توان در پاییز کاشت، سپس به خوبی ریشه می دهد و ریشه می دهد.
در این صورت زمان مناسب برای کاشت گل محمدی پایان شهریور ماه است.
برای اینکه گیاه به خوبی ریشه دار شود، کاشت باید به این صورت انجام شود: حفر گودالی به اندازه سیستم ریشه نهال (قطر حداکثر 60 سانتی متر و عمق کمتر از 30 سانتی متر) ضروری است.
در انتهای گودال باید هوموس، هوموس و کودهای معدنی مخلوط با خاک اضافه کنید.
بعد، شما باید یک نهال را در گودال قرار دهید (گردن ریشه آن باید زیر سطح زمین در 4-5 سانتی متر باشد)، ریشه ها را پخش کنید، با خاک بپوشانید و فشرده کنید.
آبیاری باید چند ساعت پس از کاشت انجام شود. اگر آبیاری گیاه را بلافاصله پس از کاشت ضروری می دانید، کودهای معدنی را نباید همراه با خاک در گودال کاشت ریخت، بلکه باید قبل از کاشت در آب حل کرد و در کف گودال ریخت